Working class heroes in Amerikaans parlement: talrijker en diverser dan ooit

De sociale beweging (vakbondsstrijd, antiracisme, de vrouwenbeweging, de milieubeweging) is springlevend in de VS. Ze kan aansluiting en steun vinden bij enkele linkse verkozenen. En het goede nieuws van de recente verkiezingen, is dat deze bonte bende nu groter dan ooit is. 

“We doubled The Squad”, tweette Alexandria Ocasio-Cortez (beter gekend als “AOC”). ‘The Squad’, dat zijn de linkse Amerikaanse volksvertegenwoordigers Ilhan Omar, Ayanna Pressley, Rashida Tlaib en Alexandria Ocasio-Cortez zelf.

Op 3 november werden ze alle vier met de vingers in de neus herkozen, ten nadele van hun Republikeinse tegenkandidaten.

Alexandria Ocasio-Cortez komt uit een Puertoricaans gezin in New York en werkte jarenlang als barvrouw.

Ilhan Omar is de dochter van Somalische vluchtelingen.

De ouders van Rashida Tlaib emigreerden van Palestina naar Detroit, waar haar vader in een autofabriek werkte.

Ayanna Pressley komt uit Chicago, waar ze opgroeide in een moeilijke gezinssituatie.

Ze zijn dus alle vier afkomstig uit working class-gezinnen en het is hun handelsmerk om de spreekbuis van deze werkende klasse in het parlement te zijn.

De voorbije twee jaar zorgden deze jonge rijzende sterren voor een frisse progressieve wervelwind in het overwegend door blanke, oudere, conservatieve mannen bevolkte parlement.

(Lees verder onder de foto)

Alexandria Ocasio-Cortez is bij ons vooral gekend toen ze een Republikeinse senator die haar als vrouw minderwaardig behandelde, met een krachtige en inspirerende speech op zijn plaats zette.

Ayanne Pressley ging zwaar in de clinch met president Trump omdat hij in volle pandemie voedselbonnen wilde verbieden.

Samen met Bernie Sanders is ‘the Squad’ vaak kop van jut in de veelvuldige vuile tweets van Trump. Hij bestond het zelfs hen op te roepen terug te keren naar hun land, ook al zijn de vrouwen – op Ilhan Omar na – in de VS geboren en getogen.

“We gaan helemaal nergens heen”, snauwde Ayanna Presley de president toe, “behalve terug naar Washington, om er te vechten voor de mensen die jij elke dag marginaliseert en in een kwaad daglicht stelt.”

De voorbije ambtstermijn nam ‘the Squad’ vooral initiatief voor het minimumloon van 15 dollar per uur, voor een alternatieve Green New Deal en voor Medicare For All, toegang tot een basisgezondheidsverzekering voor iedereen.

Ze zijn alle vier actief bij DSA, de Democratische Socialisten van Amerika. Dat is de grootste en snelst groeiende linkse beweging in de VS. 28 van haar 37 kandidaten wonnen hun verkiezingsrace en zetelen binnenkort dus in het Congres.

Een signaal dat kan tellen, en een hart onder de riem voor alle grassroots-bewegingen die opkomen voor sociale en democratische rechten, voor de vrede en het klimaat.

Zwarte verpleegster in het parlement

Deze ploeg wordt nu versterkt met enkele nieuwe beloftevolle parlementsleden.

Zo is er Cori Bush, alleenstaande moeder, verpleegster en voormalige dakloze. Ze was een van de trekkende figuren van de protesten tegen het politiegeweld in Ferguson in 2014, naar aanleiding van de moord op de zwarte tiener Michael Brown.

Zij tweette na haar overwinning: “Ik ben de eerste verpleegster die vanuit Missouri verkozen is in het Congres, en dat middenin een pandemie. Verpleegkundigen in het hele land hebben hun leven geriskeerd om anderen te redden. Mensen uit de werkende klasse hebben vertegenwoordigers nodig die zijn zoals zijzelf, die hun strijd kennen. Wel, ik zal hun kampioen zijn.”

Een andere flamboyante nieuwkomer is de ex-leraar Jamaal Bowman. Hij zorgde eerder al voor een verrassing door de Democratische voorverkiezing te winnen tegen een democratische baron die sinds 1989 in het Congres zit en gesteund wordt door het hele democratische establishment.

Meer diversiteit

Ongeveer 79% van het huidige Amerikaanse parlement (Congres) is blank en voornamelijk mannelijk. In de Senaat is slechts 26% van de leden vrouw, in het Huis van Afgevaardigden amper 23,2%.

Of het volgende Congres veel vooruitgang boekt qua kleur en gender, is nog niet helemaal duidelijk. Maar wat vast staat is dat het meer seksuele diversiteit te zien geeft.

Elf Congresleden zijn openlijk LGBTQ+, een historisch hoog aantal.

Kim Jackson wordt de eerste zwarte LGBTQ+-activiste in de Senaat voor de staat Georgia.

Mondaire Jackson wordt de eerste zwarte homoseksuele verkozene in het Huis. “Witte kinderen spuugden op mijn grootvader als hij me naar school bracht in het Jim Crow Zuiden.(1) Nu ben ik het eerste zwarte, openlijk homoseksuele Congreslid in Amerika.”

Richie Torres wordt dan weer de eerste LGBTQ+ Afro-Latino man in het Congres.

Ook de Democratische kandidate Sarah McBride schreef geschiedenis en wordt de eerste transgender senator ooit in de VS. Ze haalde meer dan 90 procent van de stemmen voor de lokale Senaat van de staat Delaware.

En er zijn nog nieuwe parlementsleden die niet in het stereotiepe plaatje passen.

Neem nu Tarra Simmons. Zij is een advocate en burgerrechtenactiviste die opkomt voor de hervorming van het strafrecht. In 2011 werd ze zelf veroordeeld tot 30 maanden gevangenisstraf voor diefstal en drugsdelicten.

Als ervaringsdeskundige is ze nu een van de leidende figuren in de strijd tegen de massale opsluitingen in de Amerikaanse gevangenissen.

Ook als Joe Biden de volgende president van de Verenigde Staten van Amerika wordt, blijven organisatie en mobilisatie aan de basis cruciaal voor de brede werkende klasse om verbeteringen af te dwingen op economisch, ecologisch en democratisch vlak. Maar de sociale strijd zal alvast kunnen rekenen op enkele steunpilaren in het parlement.

1 De Jim Crow-wetten legden rassenscheiding op in het Zuiden van de VS na 1880.