Israël en de Verenigde Staten willen het hele Midden-Oosten overheersen

Anderhalf jaar na de start van de genocide in Palestina is er geen einde in zicht. Begin dit jaar bracht een staakt-het-vuren tijdelijk ademruimte voor de twee miljoen inwoners van Gaza. Het liet ook toe om gevangenen uit te wisselen. De gevechtspauze betekende echter niet het einde van de oorlog.

Meer en meer wordt ook duidelijk dat de oorlog niet alleen draait om Gaza of het trauma van 7 oktober 2023. Integendeel, de genocide in Gaza is onderdeel van een veel groter plan. De Israëlische eerste minister Benjamin Netanhayu heeft het over “een oorlog op zeven fronten”: Gaza, de Westelijke Jordaanoever, Libanon, Jemen, Syrië, Irak en Iran. We nemen er enkele onder de loep.

De Westelijke Jordaanoever: zelfde strategie als in Gaza

Als je Palestina op de kaart bekijkt, zie je dat het in feite uit twee afzonderlijke delen bestaat. Het kleinste stukje aan de kust is de Gazastrook. Noordelijker en meer in het binnenland liggen Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever. Sinds Hamas in 2006 de verkiezingen won en Israël als reactie de Gazastrook afsloot, zijn beide gebieden volledig gescheiden, met een apart bestuur.

Hoewel beide delen dus al vijftien jaar politiek gescheiden zijn, deelt de Westelijke Jordaanoever ook in de klappen. Sinds het begin van de genocide in Gaza voert het Israëlische bezettingsleger de offensieven op. Vooral de noordelijke stad Jenin heeft het al hard te verduren gehad. “We maken hele straten met de grond gelijk en elimineren er terroristen”, zegt Benjamin Netanyahu. “En ik heb opdracht gegeven om meer troepen te sturen naar de Westelijke Jordaanoever en bijkomende operaties te lanceren.”

Ook op andere plaatsen werden willekeurige arrestaties verricht, vernielingen aangericht en worden Palestijnen gedood. Dat gebeurt niet alleen door het Israëlische leger maar ook door gewapende Joodse kolonisten. Israel Katz, de Israëlische minister van Defensie heeft het leger opdracht gegeven “om zich voor te bereiden op een lang verblijf in de vluchtelingenkampen waar mensen verdreven werden en de bewoners niet toe te laten om terug te komen.”

Francesca Albanese, Speciale Rapporteur van de Verenigde Naties voor de Palestijnse Bezette Gebieden, zegt dat het genocidale geweld van Gaza nu overslaat op de Westelijke Jordaanoever, waar al meer dan 40.000 mensen uit hun huizen werden verdreven. Net als in Gaza heeft men het over een etnische zuivering. De Palestijnse mensenrechtenorganisatie Al-Haq waarschuwt dat de westelijke Jordaanoever in de feiten geannexeerd is bij Israël. De zogenaamde Oslo-vredesakkoorden zijn nu helemaal dode letter geworden. Die akkoorden uit 1993 verdeelden de Westelijke Jordaanoever in zones. De Palestijnse autoriteit kreeg controle over minder dan 30% van het gebied. Het Israëlisch leger heeft de vastgelegde grenzen nooit gerespecteerd.

Libanon: de zoveelste oorlog tegen het verzet

Libanon is een buurland van Israël. Van zodra het Israëlisch leger Gaza binnenviel, kreeg het ook aan de noordelijke grens te maken met verzet. In Libanon is er immers veel solidariteit met de Palestijnen, onder andere van Hezbollah, een islamitische groepering die gesteund wordt door Iran. Hezbollah heeft ook een gewapende groep die aanvallen uitvoerde op het noorden van Israël.

In oktober vorig jaar – nadat de Israëlische geheime diensten in Libanon massaal biepers lieten ontploffen, met 12 doden en 3000 gewonden als gevolg – begon Israël ook een grondoffensief in Libanon. Het was al de vierde grootschalige invasie sinds 1978. Geneeskunde voor het Volk besloot om dokter Hanne Bosselaers in december op solidariteitsmissie te sturen naar partnerorganisatie Secours Populaire Libanais. Die heeft onder meer een groot ziekenhuis in Nabatiye, een stadje in het zuiden van het land. Bij haar terugkeer getuigde Hanne over wat ze gezien had: “Het zuiden van Libanon is het hevigst gebombardeerd. Ook in Nabatiye was de vernieling enorm. De hele soek, het commerciële hart waar mensen hun inkopen doen, lag volledig plat. En dat is geen militair doelwit. We zagen er een schoenenverkoper die tussen het puin zijn koopwaren nog probeerde te recupereren.”

Lees verder onder de foto

“Tijdens de bombardementen op de stad zijn ze met een team van 120 mensen constant in het ziekenhuis gebleven. Dag en nacht. Om te zorgen voor de oorlogsslachtoffers. Voor de directrice van het ziekenhuis was het al de derde keer dat ze door bombardementen een hele tijd niet weg kon uit het ziekenhuis. Ook nu weer had ze aan alle personeelsleden gevraagd of ze tijdens de bombardementen zouden blijven of weggaan. Meer dan helft van het personeel is gebleven. Straf vind ik dat. En je weet ook niet hoe lang het zal duren. Een week? Een maand? In dit geval hebben ze daar zestig dagen gezeten.”

“In het zuiden van de hoofdstad Beiroet waren hele flatgebouwen met de grond gelijk gemaakt. Hele wijken eigenlijk die verwoest zijn. Dat was indrukwekkend. En het ging om arme, dichtbevolkte wijken. Het zijn harde beelden, maar je kunt niet anders dan meegaan in de ongelooflijke spirit van de lokale mensen.”

“Je zou denken dat mensen die in zo'n oorlogssituatie zitten, verlamd zijn. Maar dat was totaal niet wat we daar zagen. Ze waren heel actief en goed georganiseerd. Van jong tot oud, iedereen was bezig elkaar te helpen.”

“Het is ook dubbel: aan de ene kant heel veel positiviteit, maar aan de andere kant ook de dreiging die blijft hangen. Ook letterlijk, want dagelijks cirkelen nog steeds Israëlische drones boven de stad. Alsof het elk moment opnieuw kan beginnen.”

“Het cynische in Libanon is natuurlijk dat daar enorm veel Palestijnse vluchtelingen zitten. De vorige generatie moest wegvluchten uit Palestina voor het geweld van Israël, en nu zijn ze ook in Libanon niet veilig voor de Israëlische bommen. Telkens opnieuw zijn ze het slachtoffer. Naast de Palestijnse telt Libanon ook 1,5 miljoen Syrische vluchtelingen. Libanon is wereldwijd het land dat procentueel het hoogste aantal vluchtelingen ter wereld opvangt. Dat is een moeilijke situatie voor een land in een diepe economische crisis.”

Maanden later heeft Israël zich gedeeltelijk teruggetrokken, maar het houdt nog altijd enkele strategische heuvels bezet. Bovendien voert het nog altijd gerichte aanvallen uit op Libanese bodem.

Syrië: Israël profiteert van de chaos

In december keek de wereld verbaasd op toen rebellen op enkele weken tijd oprukten naar Damascus, hoofdstad van Syrië. Niet dat het land bekend stond als een toonbeeld van vrede en stabiliteit. Integendeel, van 2011 tot 2020 was het land het toneel van een zeer bloedige burgeroorlog waarin verschillende buurlanden en buitenlandse machten zich gemengd hadden.

Sinds 2020 kende het land echter een relatieve rust, hoewel grote delen ervan nog bezet werden door de Verenigde Staten, Turkije, Israël en rebellengroepen. Verschillende van die groepen opereerden eigenlijk voor een buitenlandse sponsor. Daarom had men het soms over een proxy-oorlog, een oorlog die op het terrein gevoerd wordt door een “plaatsvervanger”.

Lees verder onder de foto

Het is één van die rebellengroepen die zich in alle stilte had voorbereid voor een opmars naar de hoofdstad. De leider, een vroegere Al-Qaeda terrorist, had zijn baard laten bijknippen, kreeg communicatieadvies, trok een net pak aan en wordt intussen erkend als de nieuwe leider van het land. De timing van dat alles was wel zeer bijzonder. Het offensief van de rebellen begon exact op dezelfde dag waarop een staakt-het-vuren inging in Libanon. Bovendien verlegde het Israëlische leger ook meteen de aandacht van Libanon naar Syrië. Israëlische bombardementen vernietigden wat overbleef van het Syrische leger. Op enkele weken tijd rukten Israëlische grondtroepen op tot twintig kilometer van Damascus.

Israël bezet al heel lang een deel van Syrië, de zogenaamde Golanhoogte, maar maakte van de situatie gebruik om dat gebied uit te breiden. Zo bezet het momenteel ook een bergketen op de grens tussen Libanon en Syrië van waaruit het grote delen van beide landen kan overzien. De Israëlische premier Netanyahu heeft al laten weten dat zijn land niet van plan is zich vlug terug te trekken uit die nieuw veroverde gebieden in Syrië. Integendeel, want Israël eist nu zelfs dat het Syrisch grondgebied ten zuiden van de hoofdstad Damascus een “gedemilitariseerd gebied” wordt. Dat wil zeggen dat er geen Syrische militairen actief mogen zijn, Israëlische soldaten wel. Op Syrisch grondgebied dus! Bovendien proberen ze één van de Syrische bevolkingsgroepen, de Droezen, voor hun kar te spannen. Verdeel en heers.

“Zolang buitenlandse krachten er hun schaakbord van maken, heeft de vrede of democratie geen kans. Alle buitenlandse machten moeten hun troepen uit Syrië terugtrekken en de bombardementen en inmenging stoppen”, zei Marc Botenga, Europees parlementslid van de PVDA . “Onze steun gaat naar alle Syrische krachten die zich inzetten om een nieuw, eengemaakt Syrië op te bouwen waarin de culturele en religieuze diversiteit kan bloeien, met een sterk gezag over het gehele grondgebied. Enkel zo kan Syrië een baken worden van hoop in een veel geplaagde regio.”

Gaza: Trumps plan zet druk op Egypte, Jordanië en de golfstaten

Israël heeft Gaza totaal onleefbaar gemaakt. Zestig percent van alle gebouwen is vernield. Dankzij een plan voor een staakt-het-vuren in drie fasen, kwam er bijna twee maanden relatieve rust. Maar na de eerste fase weigerde Israël over te gaan naar een fase twee, die Gaza op weg had moeten zetten naar een duurzame vrede. Integendeel, het besloot Gaza verder uit te hongeren, een zoveelste oorlogsmisdaad.

Lees verder onder de foto

Van bij het begin van de oorlog was het de bedoeling om de bevolking van Gaza op de vlucht te jagen. De nieuwe Amerikaanse president, Donald Trump, windt er geen doekjes rond. Hij wil Gaza gewoon overnemen en er een soort luxeresort van maken. Bovendien vindt hij dat de buurlanden voor de kosten moeten opdraaien. En Egypte en Jordanië moeten zich maar ontfermen over de verdreven Palestijnse bevolking, zo vindt hij. Dit plan is uiteraard onmenselijk en gaat in tegen het internationaal recht. Het is een regelrechte schande dat hedendaagse politieke leiders zo’n mensonterende uitspraken doen. Het lijkt wel de Middeleeuwen.

Maar ook al worden de plannen nog niet meteen uitgevoerd, toch zijn ze al effectief om druk te leggen op de hele regio. In Jordanië woont al decennia een grote Palestijnse vluchtelingengemeenschap van 2,4 miljoen mensen. Egypte heeft al meer dan honderdduizend Gazanen opgevangen. In de hele regio heeft de bevolking veel sympathie voor de Palestijnse zaak. De dreiging van een nieuwe vluchtelingenstroom bezorgt de regeringen van de hele regio kopzorgen en dreigt die landen verder te destabiliseren.

Controle over de hele regio

De agenda achter dit alles is duidelijk. Israël wil de hele regio onder de knoet houden. Maar achter Israël zit de lange arm van de Verenigde Staten. Onder de nieuwe regering van Donald Trump willen die hun militaire macht concentreren op hun grootste concurrent: China. Daarom willen ze hun aanwezigheid in het Midden- Oosten terugschroeven. Ze rekenen daarvoor op hun lokale pion Israël.

Lees verder onder de kaart

Toen ze terugkwam van Libanon vatte dokter Hanne Bosselaers het in een interview zo samen: “Israël wil het hele Midden-Oosten destabiliseren en de grenzen opschuiven. Het doet dat al sinds 1948 met Palestina en nu ook in Syrië en Libanon. Dat gaat gepaard met steeds meer geweld en bommen, die door de Verenigde Staten gefinancierd worden. Ze kunnen dat doen omdat ze sterke bondgenoten hebben die de controle willen over de regio. Israël en zijn bondgenoten hebben veel belang bij een onstabiele situatie in Libanon, Syrië, Irak en Palestina.”