Shawn Fain: "De werkende klasse is het arsenaal van de democratie.”

Het personeel de Volkswagenfabriek in Chattanooga, Tennessee stemde midden april met 73 procent voor aansluiting bij de United Auto Workers (UAW). Een historische overwinning voor de vakbond. In het weekend van 20 april hield voorzitter Shawn Fain de slottoespraak op de 2024 Labor Notes Conference in Chicago, Illinois. Dit is zijn speech.

“Er gebeurt iets in dit land, iets wat we in lange tijd niet hebben gezien: de werkende klasse staat op.

Achtenveertig uur geleden deden vierduizend arbeiders in Chattanooga, Tennessee, wat veel mensen voor onmogelijk hielden. We hebben iets gedaan waarvan de betweters zeiden dat het niet mogelijk was. Elke keer als ik geïnterviewd werd en we over het organiseren van het zuiden spraken, rolden ze met hun ogen en zeiden: ‘Denk je echt dat je in het zuiden kunt winnen?’

Weet je wat? Die arbeiders kwamen voor zichzelf op en stemden voor een vakbond.

(...)

Lees verder onder de foto

We hebben het vandaag niet alleen over Volkswagen maar ook over de vijfduizend personeelsleden van Mercedes-Benz in Tuscaloosa, Alabama. Die dappere arbeiders zijn klaar om voor een vakbond te stemmen, en dat zullen ze ook doen in de tweede week van mei.

Net als de zevenduizend personeelsleden van Daimler in Noord-Carolina, Tennessee en Georgia. Ik spreek over de arbeiders bij Daimler omdat ze het management vertelden dat ze de boel gaan sluiten als ze de deal volgende week vrijdag niet rond hebben.

Met onze overwinning bij Volkswagen spreken autowerkers in het hele land nu met één stem. We zeggen het Amerikaanse bedrijfsleven dat hun tijd op is - dat kan ik u verzekeren.”

Shawn Fain komt naar ManiFiesta (7-8 september in Oostende). Tickets via www.manifiesta.be

Vakbondshervorming

“Niet alleen het Amerikaanse bedrijfsleven kan iets leren van onze vakbondsfamilie bij Volkswagen. Hier zijn we! Hier is de arbeidersbeweging! Meer dan twintig jaar geleden was ik een jonge vakbondsactivist die het gevecht met de baas wilde aangaan. Ik was klaar om te vechten voor een beter leven. Ik was stomverbaasd toen ik werd gekozen voor mijn eerste termijn als commissielid in mijn fabriek en om deel uit te maken van een vakbond met een leiding die geen interesse leek te hebben in die strijd.

(...)

Ongeveer twee jaar geleden stelde ik mijn vertrouwen in de leden van de UAW en stelde ik me verkiesbaar.

Lees verder onder de foto

We stelden ons vertrouwen in de leden. De leden kozen ervoor om een einde te maken aan de gele vakbond (vakbond opgericht door de werkgevers, n.v.d.r.). De leden kozen ervoor om te vechten. We brachten dat gevecht rechtstreeks naar de bedrijven van de Grote Drie (General Motors, Ford en Chrysler) en namen het tegen hen op als nooit tevoren.

Na jaren van toegevingen en inleveren stelden we zeer gedurfde eisen. Daar werden we in het begin om uitgelachen. We lieten de bedrijven in het ongewisse, nadat ze jarenlang een vrijbrief hadden gekregen. We hebben dingen gewonnen die niemand voor mogelijk hield en we hebben de heropening van een fabriek (in de buurt van Chicago), Belvidere Assembly, veiliggesteld, na tientallen jaren van sluitingen.

Amerikaanse automobielvakbond bereikt historische akkoorden met de grote drie autobouwers

Toen ik voorzitter werd, zat de industrie voor elektrische batterijen in een neerwaartse spiraal, met een beginloon van 16 dollar per uur en na zeven jaar als toploon 20 dollar. Daar wilden we iets aan doen. We namen de productie van batterijen op in onze raamovereenkomsten en hebben de basis gelegd voor een rechtvaardige overgang naar elektrische voertuigen.

We hebben de loonklassen afgeschaft. We zorgden ervoor dat mensen sneller volledig uitbetaald werden. We hebben de toeslagen voor de kosten van levensonderhoud teruggewonnen. We beëindigden het misbruik van uitzendkrachten. Maar wat we vooral hebben gewonnen met dat contract is dat we onze vakbond terug hebben. We gaven de leden de leiding en leerden opnieuw hoe we moesten vechten, hoe we moesten winnen.”

De werkende klasse kan winnen

“Nadat we dit alles hadden gewonnen, nadat we de leden weer de leiding hadden gegeven, gebeurde er iets. Het begon met tientallen, toen werden het honderden en daarna duizenden. Autowerkers die niet bij een vakbond waren aangesloten, wilden zich bij onze beweging aansluiten.

Shawn Fain leidt de United Auto Workers naar een historische overwinning

Toen ik campagne voerde voor deze job, heb ik vaak gezegd dat het onderhandelen over goede contracten leidt tot organisatorisch succes - dat gaat hand in hand. De staking ging dus niet alleen over de Grote Drie. Ze ging over de hele werkende klasse.

Ze wilde één ding bewijzen: dat de werkende klasse kan winnen. We winnen niet door in de verdediging te zitten of achter de feiten aan te hollen. We winnen niet door vriendelijk te zijn tegen de baas. We winnen niet door onze leden te zeggen wat ze moeten doen, wat ze moeten zeggen of hoe ze het moeten zeggen. We winnen door mensen uit de werkende klasse de middelen, de inspiratie en de moed te geven om voor zichzelf op te komen.

(...)

Lees verder onder de foto

In Willow Run, op de dag dat de president ons bezocht, zei ik dat we te maken hadden met een nieuwe vijand, een nieuwe autoritaire dreiging. Maar het was geen ver land, geen andere staat, maar hier thuis op onze werkplekken. Die vijand is de hebzucht van bedrijven.

Al tientallen jaren dreigt de hebzucht van bedrijven de werkende klasse te vernietigen. Er wordt ons verteld dat onze rechten ophouden bij de deur van de werkplek en dat we onze mond moeten houden of verhongeren. Ze hebben ons decennialang wijsgemaakt dat het niet anders kan, dat verzet zinloos is, dat de klassenstrijd die al tientallen jaren tegen ons wordt gevoerd, niet te winnen is. Arbeiders werd wijsgemaakt dat de werkende klasse niet de kracht, de wil of de moed heeft om terug te vechten.

Vandaag zeggen we van Chattanooga, Tennessee, tot Chicago, Illinois: Hell no! We zeggen dat de werkende klasse het arsenaal van de democratie is en dat de arbeiders de bevrijders zijn. Het enige wat ik tijdens dit gevecht heb gezien, en het enige wat we zeker weten, is dat het niet de CEO is die ons gaat redden. Niet de president die ons gaat redden. Niet ik en niet jij, maar wij. Wij en de verenigde werkende klasse. Zo gaan we winnen.”

Artikel gepubliceerd bij Jacobin op 24 april 2024