Anne Delespaul: “Mensen graag zien en graag met mensen werken, dat is voor mij belangrijk”

Een film over Che Guevara lag mee aan de basis van haar keuze om huisarts te worden. De keuze voor Geneeskunde voor het Volk was logisch, net als de stap naar een groot engagement bij de PVDA. Kant kiezen, daar gaat het om voor Anne Delespaul. “Als ik echt iets wil veranderen, moet ik me engageren bij de partij die daar werk van maakt.”

Liefde voor mensen, dat is onmiskenbaar de rode draad doorheen het werk en het leven van Anne Delespaul. Ze ligt aan de basis van haar engagement voor een andere wereld. Anne gelooft sterk in het maatschappelijk project van de PVDA, want daarin staan mensen altijd centraal.

Hoe ben je ertoe gekomen om huisarts te worden?

Anne Delespaul. Mijn vader was huisarts, dus iedereen verwachtte dat ik in zijn voetsporen zou treden. Ik heb dat lang niet willen doen. Maar uiteindelijk heb ik die keuze toch gemaakt, vanuit het idee dat ik mij waar dan ook in de wereld nuttig wilde maken. Eigenlijk heeft de film The Motorcycle Diaries, over de reis van de jonge Che Guevara door Zuid- Amerika, voor de klik gezorgd. Ik wilde graag de wereld rondreizen en me als dokter inzetten voor andere mensen. Ik heb voor huisartsengeneeskunde gekozen omdat je dan dicht bij de mensen staat, je bouwt een band op met mensen in verschillende fases van hun leven, dat vind ik belangrijk.

Lees verder onder de foto

Je bent als student Che Guevara toch een beetje achterna gegaan.

Anne Delespaul. In mijn laatste jaar geneeskunde kon ik drie maanden stage doen in Nicaragua. Ik woonde bij een lokale familie en ging elke dag werken in het gezondheidscentrum. Ik heb daar veel geleerd. Er was in die periode een uitbraak van dengue, een infectieziekte die overgebracht wordt door muggen. Een Cubaanse studente heeft toen alles in handen genomen. Zij was jonger dan ik, maar wat ze deed was indrukwekkend. Zorgen voor meer bedden, muggennetten, voldoende water, preventiemaatregelen, … Het was denk ik niet toevallig een Cubaanse. Ze had de spirit om alles collectief aan te pakken en alles op alles te zetten om levens te redden. Dat is me altijd bijgebleven.

Je ging als huisarts aan de slag bij Geneeskunde voor het Volk. Hoe kwam je daar terecht?

Anne Delespaul. Tim Joye, de huidige voorzitter van GVHV, zat in mijn jaar. Wij zijn heel goede vrienden geworden. Tim heeft mij kennis laten maken met dokter Dirk van Duppen. Voor mij was het snel duidelijk dat ik bij GVHV wilde werken. Omdat daar een maatschappijproject aan verbonden is. Veel gezondheidsproblemen kan je niet oplossen binnen de vier muren van je kabinet. Je moet de deuren openzetten en iets proberen te doen aan de oorzaken van gezondheidsproblemen. Hoe kunnen we collectief oplossingen vinden voor je rugprobleem, voor het feit dat je geen werk vindt en depressief wordt, voor de gevolgen van racisme...noem maar op. Het is de maatschappij die ziek maakt, dus laat ons daar iets aan veranderen. De keuze voor GVHV was voor mij logisch.

Was je keuze voor de PVDA ook zo logisch?

Anne Delespaul. Aanvankelijk wilde ik eigenlijk politiek neutraal blijven als arts. Maar door veel gesprekken daarover heb ik iets belangrijks ingezien: als je geen kant kiest, kies je de kant van wie het voor het zeggen heeft. Dat inzicht heeft er voor mij wel toe geleid dat ik voor de PVDA heb gekozen. Als ik echt iets wil veranderen, moet ik me engageren in de partij die daar werk van maakt.

Lees verder onder de foto

Je hebt als arts gewerkt in beide landsdelen.

Anne Delespaul. Ik heb twee jaar gewoond en gewerkt in de groepspraktijk in Seraing. Daar hadden ze een extra dokter nodig. Ik woonde daar heel graag. De warmte van de mensen zal me altijd bijblijven. Maar er kwam een nieuwe uitdaging in de groepspraktijk van Deurne die ik zeker wilde aangaan. Deurne is een district met veel uiteenlopende wijken. Er komen dus ook heel verschillende mensen in de praktijk. Ik ben echt van Antwerpen gaan houden.

In 2022 werd je verkozen tot provinciaal voorzitter van de partij. Wat doet zo’n voorzitter allemaal?

Anne Delespaul. We gaan echt voor een partij van de werkende klasse. Dat is vooral heel veel mensenwerk, dat vind ik fijn. Wat denk ik heel belangrijk is, is mensen graag zien en graag met mensen werken. Vooral ook zorgen dat andere mensen zo goed mogelijk kunnen openbloeien en hun capaciteiten, krachten en talenten gebruiken. We hebben in de provincie al onze basisgroepen en lokale werkingen. Dat moet allemaal georganiseerd en opgebouwd worden. Campagnes opzetten en aansturen, nieuwe leden zoeken, werkingen begeleiden, … Uiteraard doe ik dat niet alleen, we doen dat met heel veel mensen samen. We willen natuurlijk niet alleen aanwezig zijn op het terrein, we willen ook dingen veranderen. We organiseren en helpen daarom de mensen in de strijd tegen de regeringsmaatregelen of voor lokale dingen. Als er bijvoorbeeld in een bepaalde wijk een stukje groen dreigt te verdwijnen, gaan we mee zoeken hoe we dat kunnen voorkomen. Daar bestaat geen abc voor, het is altijd zoeken. Eerst dit, dan dat, misschien zo of zo...en dan win je de strijd.

Ben je een tevreden voorzitter?

Anne Delespaul. Ik ben echt wel fier als ik zie hoe op veel plaatsen, tot in bijna alle uithoeken van de provincie, meer en meer mensen kiezen voor onze partij. Je ziet dat ons verhaal, ons project en onze visie pakken. Mensen zijn op zoek naar een alternatief. Wij bieden dat, vertrekkend vanuit de kracht van de werkende mensen. Het is duidelijk dat de partij een factor van betekenis is. Niet alleen met onze verkozenen in de gemeenteraden en de parlementen, maar vooral ook door onze aanwezigheid op het terrein, in de wijken en bedrijven waar we al jarenlang sterk ingeplant zijn en van onderuit samen verandering afdwingen. En we hebben uiteraard de ambitie om nog verder te groeien.

Is er voor jou ook leven buiten de partij?

Anne Delespaul. Uiteraard. Ik heb twee heel jonge kinderen, die natuurlijk veel plaats innemen in mijn leven. Dat is vooral heel tof. Ik probeer ook zoveel mogelijk mensen te zien. Ik heb een aantal goede vrienden, die ik jammer genoeg niet vaak genoeg zie. Maar dat geeft veel energie. Op café gaan, samen gaan wandelen om bij te babbelen ... Ik kook ook wel graag. Ik woon nu bijna twee jaar op Linkeroever in Antwerpen. Wat ik daar zo fijn vind, is dat je het hectische en bruisende van de stad nabij hebt, maar tegelijkertijd ook een beetje natuur hebt om te wandelen. Dat wandelen is voor mij belangrijk, om het hoofd leeg te maken.

Ontmoeting met Anne Delespaul

Anne Delespaul is huisarts en werkte lange tijd in de groepspraktijken van Geneeskunde voor het Volk in Seraing en Deurne. Vandaag is ze provinciaal voorzitter van PVDA Antwerpen. Altijd al benieuwd geweest naar wat de voorzitter naast haar werk zoal boeit en wat ze zoal doet? Wij ook. Dus vragen we het gewoon.  

Mijn persoonlijke voorkeuren:

Gerecht: pasta met verse tomatensaus van goei tomatten
Dier: olifant
Boek: “De Jungle” van Upton Sinclair
Muziek: Techno. Charlotte De Witte
Serie: Van Vlees en Bloed
Sport: volleybal

Welke persoonlijkheid inspireert Anne?

Er zijn veel buitengewone gewone mensen die ik tegenkom en die me inspireren. Ik kies nu voor Aurora, die ik voor het eerst zag toen ze nog een baby was en bij wie ik later verschillende keren langs mocht gaan in Santo Tomás in Nicaragua. Zij drukte me op het hart dat je om de wereld te veranderen altijd met je twee voeten op de grond en vooral tussen de mensen moet staan.

Humor

Anne heeft een voorliefde voor plagerige, stekende en soms een tikkeltje zwarte humor naar mensen die ze graag ziet. Goed kunnen lachen met elkaar, met de situatie en uiteraard ook met jezelf, vindt ze heel belangrijk. Vroeger bij haar thuis was humor altijd heel aanwezig, met haar vader op kop.  

Muziek

Muziek is voor Anne heel belangrijk. De liefde voor muziek heeft ze van haar vader meegekregen. Ze probeert elk jaar een aantal concerten bij te wonen. Af en toe een festival, daar krijgt ze veel energie van. Er is weinig dat kan tippen aan live muziek. Daarom vindt ze het super dat de partij ManiFiesta heeft, en ook Divercity, het festival voor en door jongeren van RedFox, vindt ze een initiatief om te koesteren.