Maak van duurbetaalde parlementsleden gewone werknemers

De PVDA wil komaf maken met de torenhoge uittredingsvergoedingen van de parlementsleden. In de plaats daarvan wil ze hen een werknemersstatuut toekennen. Tegelijk wil de PVDA de lonen van de parlementsleden verlagen en hun belastingvrije onkostenvergoedingen afschaffen. Alleen zo kan je de politieke kaste weer met hun beide voeten op de grond zetten, tussen de mensen.

De afscheids- of uittredingsvergoeding, een van de vele privileges die de politiek zichzelf toekent, kwam de voorbije dagen volop in de pers, nadat Vlaams minister Jo Vandeurzen (CD&V) toegaf dat hij zijn ‘afscheidspremie’ zeker zou opnemen.¹ Ook Pieter De Crem en Eric Van Rompuy, beiden CD&V, verdedigden de regeling en zegden dat ook zij hun vergoeding zouden opnemen.² Kostenplaatje om de drie heren tevreden te stemmen? Bijna 1,3 miljoen euro.³ Veel geld. Het Belgische systeem van de uittredingsvergoedingen is dan ook het duurste in Europa.⁴

Politiek door en voor de elite of …

Minister van Staat Miet Smet sprong voor het systeem in de bres. Als we politici niet goed betalen, gaan we niemand meer vinden die nog parlementslid wil worden, zo argumenteert ze.⁵ “Goede politici moeten vergeleken worden met CEO’s of hoge kaderleden. Niet met leerkrachten”. Politiek door de elite en voor het geld, niet door gewone werkende mensen en uit engagement: het blijft het uitgangspunt bij de traditionele partijen.

Miet Smet vindt ook dat de premie nodig is om politici op te vangen als ze zonder mandaat vallen. Parlementsleden hebben het dan dikwijls moeilijk om een nieuwe job te vinden, klaagt ze. Hebben de politici dat geld echt nodig om te overleven? Vreemd argument, want Miet Smet wist niet eens of ze zelf ooit een vergoeding had gekregen. Ook voor Jo Van Deurzen was het zeker geen kwestie van overleven: hij dacht dat zijn vergoeding 136.000 euro zou bedragen, maar hij zat er een heel stuk naast: die bedraagt in zijn geval liefst 428.000 euro.

Al die argumenten zijn natuurlijk onzin als je kijkt naar wat voor mensen er zoal in het Parlement zetelen. Veel politici zijn advocaat en nemen hun praktijk weer op. Anderen worden dikbetaalde consultants voor een privébedrijf. Zij die wel uit de boot vallen, geraken via hun partij wel aan een dikbetaald postje in de raad van bestuur van een intercommunale, een overheidsbedrijf, of de Nationale Bank. Allemaal zaken die ze op dit moment kunnen combineren met de hoge uittredingsvergoeding. In de buurlanden kan dat niet, daar worden de vergoedingen minstens verminderd als je andere inkomsten hebt.

… politiek door gewone werkende mensen en uit engagement

Voor de PVDA is het duidelijk: de bevolking verdient meer dan af en toe wat theater waarna er weer niets verandert. De opvatting van een politiek ‘voor en door de elite’ moeten we radicaal veranderen. Politici klagen al jaren over de groeiende kloof tussen burger en politiek, maar zijn blijkbaar nog altijd niet tot het inzicht gekomen dat dit misschien wel eens aan hun wereldvreemde privileges zou kunnen liggen. Privileges die ervoor zorgen dat zij niet meer voelen wat er leeft onder de bevolking.

Daarom hebben onze federale volksvertegenwoordigers Raoul Hedebouw en Marco Van Hees op vrijdag 23 november een wetsvoorstel ingediend om deze uittredingsvergoedingen af te schaffen en de volksvertegenwoordigers het werknemersstatuut toe te kennen.

Dat zorgt ervoor dat parlementsleden na afloop van hun mandaat recht hebben op een werkloosheidsuitkering. Want wij willen dat het parlement vol komt te zitten met gewone arbeiders en bedienden, in plaats van advocaten en bedrijfsleiders. Een horror voor veel van de huidige parlementsleden, maar de beste manier om de realiteit van de werkvloer in de parlementen binnen te brengen. Daarom ook is de PVDA erg voorstander om de lonen van de parlementsleden te verlagen en de niet-belaste onkostenvergoedingen af te schaffen. En ze wil het politiek verlof, waardoor ambtenaren hun job na een politiek mandaat opnieuw kunnen opnemen, uitbreiden naar werknemers naar de privésector. Zo maken we van duurbetaalde parlementsleden gewone werknemers.

Met die laatste voorstellen staat de PVDA nog alleen. Als het over een verlaging van de lonen en de afschaffing van de onkostenvergoedingen gaat, moeten Marco en Raoul met zijn tweetjes opboksen tegen 148 anderen, van Vlaams Belang en de N-VA tot de groenen. Om echt iets te veranderen, hebben ze dus ook jouw steun nodig!

1. De zevende dag, 18 november 2018.
2. De ochtend, 19 november 2018 en De ochtend, 21 november 2018.
3. “Vooral oude garde passeert nog langs parlementaire kassa”, De Tijd, 21 november 2018, p. 5.
4. “Belgische uittredingsregeling is gunstigste in West-Europa”, De Tijd, 22 november 2018, p. 3.
5.  De Afspraak, 19 november 2018.